Silent Water

“What you see is what you get”

Maar wat te doen, als je niet begrijpt wat je ziet...

De reeks van werken Zephyr en Ultraviolet van Kwaaitaal vertegenwoordigt mede dat aspect; herkenbare objecten (vazen van glas en potjes van keramiek) maar de diffuusheid en de slechts eenkleurige toon wijken af, van alles waar je houvast aan zou kunnen hebben en zelfs wat je eerder hebt gezien.

Kwaaitaal heeft de afgelopen jaren al eerder series van werken gemaakt, waarbij het ‘onderwerp’ pas onder water een daadwerkelijke betekenis krijgt.
Ballerina’ s in een zwembad uit de serie; Whispering Waters. Bloemen waren het onderwerp voor de series; Apres nous Les Deluge, Black-out en Florilegium.

Bloemen kennen hun eigen schoonheid en nemen hun eigen kleur mee en op welke wijze een bloem zich onder water opent en zich los zweeft van de zwaartekracht, is een proces waar Kwaaitaal weinig invloed op heeft. Het is slechts wachten op het in haar ogen moment, met de grootst mogelijke zeggingskracht.

Ook haar meest recente serie; Zephyr en Ultraviolet komt tot stand in een aquarium vol met water. De objecten zijn altijd zwaarder dan het water en vinden hun plek op de bodem. Het zijn alleen de luchtbelletjes die her en der zichtbaar zijn, die de herkomst van de plaats vrijgeven.

Glas en Keramiek kennen geen natuurlijke flow, zelfs niet onder water en het is voor het eerst dat de scherpheid van het kunstenaars oog van Kwaaitaal zichtbaar wordt en bepalend is.

In de serie Zephyr en Ultraviolet staat de keuze van de vorm/het contour van het object centraal, gevolgd door de keuze van het materiaal; transparant of juist massief, maar bovenal gaat het over de compositie. Schakeringen van licht en donker, opaal of opaak en de ruimte die alle objecten tezamen vormen en de ruimte die leeg is.

Dit alles zonder dat we het proces van wikken en wegen, het schuiven en herplaatsen meenemen in ons kijken, want het eindresultaat heeft een zelfde natuurlijke samenhang als de boeketten uit de serie; Florilegium.

We kijken naar een natuurlijk ‘landschap’ soms bekrachtigd doordat sommige werken uit deze serie ook horizontaal afgedrukt zijn.

Wederom heeft Kwaaitaal ook in de techniek naar een nieuwe uitdaging gezocht. De werken ontstaan door dezelfde afbeelding meerdere malen over elkaar heen te printen. Hierdoor ontstaat er een verzadiging van de kleur, maar het meerdere malen printen veroorzaakt mede een verschuiving van slechts millimeters in het beeld.

Deze bijna nauwelijks waarneembare grilligheid scherpt de kijker en verklaart meteen de titel van deze serie;
Ultraviolet is een elektromagnetische straling net buiten het spectrum, maar nog wel waarneembaar door het menselijk oog.

Licht bestaat uit lichtgolven, daar waar de golflengte/frequenties identiek zijn spreekt men van Monochromatisch Licht. In de natuur wordt kleur bepaald door Polychromatisch Licht, deze golflengtes/frequenties zijn juist verschillend. Bij dit fenomeen zien we weliswaar 1 kleur, maar dit is een optelsom van meerdere Monochromatische kleuren.

Door het inzetten van uitsluitend vorm en ‘schijnbaar’ een kleurtoon, begeeft Kwaaitaal zich op een relatief gezien minimalistisch pad, waarin er nimmer eerder juist veel te zien is.