Haar schilderijen en tekeningen laten zich als het ware lezen als pagina's uit een dagboek, een reis door verschillende situaties en tijden. Vrouwen, mannen, kinderen, landschappen, pleinen, stillevens, interieurs wisselen elkaar af. De onderwerpen zijn divers, lijken willekeurig gekozen. Maar in feite kiest zij ieder onderwerp zorgvuldig uit de wirwar van beelden uit de media en door gewoon om zich heen te kijken. Door het licht of de compositie te wijzigen, of door combinaties van onderwerpen te maken, transformeert zij de beelden. Zo ontstaan filmische stukjes van het leven die gaan over kwetsbaarheid, schoonheid, alledaagsheid, eenzaamheid, vergankelijkheid. De bescheiden, intieme werken worden soms door Heske opgezet met een groot gebaar. Met een enkele penseelstreek suggereert zij een ruimte, een kustlijn om dan in een ander werk juist weer erg verfijnd te werk te gaan. De suggestie van ruimte of object moet meteen goed zijn, in één gebaar, er is geen weg terug, geen pentimenti, het staat er goed op of niet. Dan moet ze opnieuw beginnen.